大徳寺

สัปดาห์ที่แล้ว

ไดโตะ โคคุชิ โซโห เมียวโช ผู้ก่อตั้งวัดไดโตกุจิ ห้ามไม่ให้สร้างโถงวัดตามพินัยกรรมของเขา ดังนั้น แม้ว่าวัดไดโตคุจิจะไม่มีโถงสักการะเหมือนกับวัดใหญ่อื่นๆ ของนิกายรินไซ แต่เหล่าสาวกที่ชื่นชมโซโฮอย่างลึกซึ้งได้ก่อตั้งห้องที่เรียกว่าอุนมอน-อันในโฮโจเพื่อประดิษฐานยอดเขาโซโฮ (เกียวโตดิสคัฟเวอรี่ 8 โดย ทาเคชิ อุเมฮาระ หน้า 133)

โซโฮ เมียวโจถือกำเนิดในตระกูลอุราคามิอันโด่งดังในเขตอิไซ บันชู ซึ่งปัจจุบันคือเมืองทัตสึโนะ จังหวัดเฮียวโงะ เมื่ออายุ 11 ปี เขาปีนภูเขาโชชะในบ้านเกิดและบวชเป็นพระภิกษุ แต่วันหนึ่งเมื่ออายุ 17 ปี เขาพูดว่า ``ไม่ว่าคุณจะรู้พระพุทธศาสนามากแค่ไหน มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรแก่คุณเลย จะต้องเข้าใจประสบการณ์พื้นฐานของพระพุทธเจ้า'' ข้าพเจ้าจึงไปเกียวโตและไปเยี่ยมพระภิกษุวัดนันเซ็นจิและเค็นนินจิ ...ฉันไปเยี่ยมไดโอะ โคคุชิ นานูระ โชเม ซึ่งได้เดินทางไปจีนและกลับมาญี่ปุ่นหลังจากได้รับการยอมรับว่าตรัสรู้จากพระภิกษุชื่อดังเคียวโด ชิกุ ที่โคโคอันของเขาในเมืองยาซุย เกียวโต (หน้า 136)

อย่างแรก โซจุน อิคคิว อิคคิวเป็นพระภิกษุที่สามารถเรียกได้ว่าเป็นคนบ้า (หน้า 144)

ฉันเชื่อว่าตัวโซโหเองมีวิญญาณที่ขัดแย้งกันสองดวง: ดวงหนึ่งที่พยายามปกป้องประเพณีเซนอันบริสุทธิ์ และดวงหนึ่งที่พยายามขยายระบบธรรมะของเขาเองด้วยการสร้างวัด ฉันคิดว่ามันปรากฏเป็นสองส่วน (หน้า 144)

วัดริวโชจิ ซึ่งเป็นวัดย่อยของวัดไดโตคุจิ มีสำนักที่เชี่ยวชาญด้านการบำเพ็ญตบะ และมีพระภิกษุที่ผ่านการอบรมที่เข้มงวดที่สุดนับตั้งแต่โซโห แต่ในบรรดาพระภิกษุเหล่านั้นก็มีพระนิกายเซนอย่างอิคคิวและทาคุอันที่ออกมาแสดงการกบฏต่อต้าน การคอรัปชั่นของโลกฉันหวังว่ามันจะออกมา (หน้า 148)

ผู้ที่สืบทอดประเพณีทางกฎหมายของคาโซคือโยโซ โซอิ น้องชายและลูกชายของเขา แม้ว่าคาโซจะเป็นผู้สืบเชื้อสายโดยตรงของเชื้อสายพุทธของโซโฮ เมียวโช แต่เขาปฏิเสธที่จะเป็นเจ้าอาวาสของวัดไดโทคุจิ (หัวหน้านักบวชของวัดเซน) แต่โยโซกลายเป็นอดีตเจ้าอาวาสของวัดไดโทคุจิและดำเนินการอย่างกระตือรือร้น งานเผยแผ่ศาสนา ต่อมา ท่านได้วางรากฐานการพัฒนาวัดไดโตกูจิในปัจจุบัน หลังจากการสิ้นพระชนม์ของคะโซในปี 1452 หรือ 24 ปีหลังจากการสิ้นพระชนม์ของเขา เนื่องจากความพยายามของโยโซ จักรพรรดิโกฮานะโซโนะจึงพระราชทานนามมรณกรรมของปรมาจารย์ไดกิโคโซเซนแก่คะโซ ในเวลานั้น อิคคิวแต่งบทกวีและอุทิศให้กับโยโซ โดยกล่าวว่าการให้เกียรติแก่เจ้านายผู้น่าสงสารเช่นนี้ก็เหมือนกับการเฆี่ยนตีศพของเขา (หน้า 157)

ผู้คนในเกียวโตแสดงสไตล์เซนของวัดใหญ่ของนิกายรินไซในเกียวโตอย่างตลกขบขัน เช่น Kenninji ในด้านวิชาการ และ Tofukuji ในด้าน Garan แต่ก็ไม่เป็นความจริงที่ Daitokuji เรียกว่าด้านพิธีชงชา มี ไดโตกูจิได้รับการพัฒนาอย่างมากโดยเซ็น ริคิว พระชงชาที่มีความเกี่ยวข้องกับโทโยโทมิ ฮิเดโยชิ แต่ริคิวโกรธฮิเดโยชิและเสียชีวิต อย่างไรก็ตาม จิตวิญญาณของริคิวยังคงฝังลึกอยู่ที่วัดไดโตคุจิแม้หลังจากนั้น และเขาได้สร้างสรรค์สไตล์เซนอันเป็นเอกลักษณ์ที่เรียกว่าแก๊งชาเซ็น (หน้า 176)

Daitokuji เป็นวัดที่มีพื้นฐานมาจากจิตวิญญาณที่กบฏ แต่ Daitokuji ซึ่งมีความเกี่ยวข้องอย่างลึกซึ้งกับพิธีชงชานั้นได้รับความรักจากขุนนางศักดินาเช่น Nobunaga และ Hideyoshi ในยุคแรก ๆ ของยุค Sengoku นอกจากนี้ยังเป็นวัดที่น่าสนใจที่คุณสามารถ สัมผัสร่องรอยแห่งยุคเซ็นโงกุ เช่น วัดย่อยที่สร้างโดยคนกลุ่มหนึ่ง

ในระหว่างการเยี่ยมชมเกียวโตเป็นพิเศษในฤดูหนาวนี้ ฉันได้เห็นวัดพุทธและวัดพุทธ มังกรเมฆที่ Tanyu Kano วาดเมื่ออายุ 35 ปีถือเป็นผลงานชิ้นเอก

อย่างไรก็ตาม รูปปั้น Rikyu ที่ Sanmon ซึ่งเป็นต้นเหตุของ Rikyu seppuku ยังคงอยู่ข้างใน แต่ว่ากันว่าไม่ใช่ของในสมัยนั้น (สร้างขึ้นในสมัยเมจิ)

2 สัปดาห์ที่แล้ว

เราไปเยี่ยมชมเจดีย์และวัดพุทธในระหว่างนิทรรศการพิเศษทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่ไม่เปิดเผยต่อสาธารณะในช่วงฤดูหนาวปี 2567 ห้ามถ่ายภาพ จึงไม่สามารถถ่ายรูปมังกรร้องในเจดีย์หรือมังกรในอุโบสถได้
เจดีย์แห่งนี้เป็นสถานที่ที่มหาปุโรหิตเทศนาแก่เหล่าสาวก และยังคงใช้มาจนถึงปัจจุบันเพื่อประกอบพิธีรำลึกและงานอื่นๆ นาคิริวเป็นภาพวาดมังกรเมฆที่วาดโดยทันยู คาโนะเมื่อเขาอายุ 35 ปี และภาพวาดที่วัดเซนนิวจิว่ากันว่าสร้างขึ้นเมื่อเขาอายุ 65 ปี เมื่อคุณโดนนาคิริวนี้ คุณจะสัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนของอาคาร
กล่าวกันว่ารูปปั้นในอุโบสถเป็นรุ่นจิ๋ว และมังกรบนเพดานว่ากันว่าเป็นผลงานของคุณทันยูเมื่อห้ารุ่นก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่วัดพุทธจะเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้ ผมจึงรู้สึกขอบคุณสำหรับโอกาสที่หาได้ยากนี้
นอกจากนี้ ชั้นแรกของประตูซันมงยังได้รับการบริจาคโดยมุเนนากะ ปรมาจารย์เร็งกะของอิคคิว และชั้นสองสร้างโดยเซ็น โนะ ริคิว
เรื่องนี้มาจากเรื่องราวของ Sen no Rikyu ผู้ซึ่งประดิษฐานรูปปั้นไม้ของตัวเองไว้ที่ชั้นบนของวัด ซึ่งทำให้ฮิเดโยชิโกรธและชักจูงให้ Rikyu ได้รับคำสั่งให้ทำ Seppuku
เราได้รับการสนทนาโดยละเอียดที่นี่เช่นกัน

17 กุมภาพันธ์
ฉันไปดูวัดริวเก็นอินและโฮโดะ บุตสึเด็น ซึ่งเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมเป็นพิเศษซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของ “การเดินทางช่วงฤดูหนาวของเกียวโต” มันวิเศษมาก เนื่องจากเป็นเวลาหลัง 13.00 น. จึงมีคนไม่มากนักในห้องโถงของวัด ดังนั้นฉันจึงสามารถเพลิดเพลินกับนาคิริวได้อย่างเต็มที่ ผู้รับผิดชอบให้คำอธิบายที่ละเอียดมาก
ที่จอดรถต้องชำระเงินล่วงหน้า มันบอกว่า 500 เยนเป็นเวลา 2 ชั่วโมง แต่พนักงานต้อนรับไม่ได้พูดอะไรเลยแม้จะผ่านไป 2 ชั่วโมงแล้วก็ตาม

2024.2 มาเยือนครั้งแรก
เยี่ยมชมที่นี่หลังจากเยี่ยมชมวัด Ninnaji ในรถส่วนตัวของฉันในวันหยุด ค่าจอดรถ 500 เยน
บริเวณมีขนาดค่อนข้างใหญ่และมีสถานที่ให้เยี่ยมชมมากมาย และคุณต้องเสียค่าเข้าชมแต่ละวัด
ฉันจ่ายเงิน 800 เยนเพื่อเข้าชม เนื่องจากหอพุทธและวัดพุทธเปิดให้บุคคลทั่วไปเข้าชมได้ในช่วง "การเดินทางฤดูหนาวสู่เกียวโต"
วัดทั้งสองแห่งไม่มีแสงสว่าง มังกรเพดานวัดเป็นสิ่งที่ต้องดูและเป็นทรัพย์สินทางวัฒนธรรมที่สำคัญ หากคุณตบมือเสียงจะกลับมา คู่มืออธิบายให้ฉันฟัง
ค่าเข้าชมวัดโกริวเก็นอินราคา 800 เยน และสวนก็น่าประทับใจมาก
เราทั้งคู่ได้รับตราประทับโกชูอิน ทั้งสองถูกเขียนลงไป

ฉันไปเยี่ยมชมนิทรรศการพิเศษเพื่อเฉลิมฉลองปีมังกร ขณะที่ฉันเงยหน้าขึ้นมองเทพเจ้ามังกรตัวใหญ่ที่วาดไว้บนเพดานห้องโถงในขณะที่ฟังคำอธิบายของเจ้าหน้าที่ ฉันรู้สึกท่วมท้นกับเทพเจ้ามังกรที่ทรงพลังซึ่งดูเหมือนว่ามันกำลังจะเริ่มเคลื่อนไหว
หลังจากนั้น ฉันก็ไปเยี่ยมชมเจดีย์ริวเกนอินซึ่งเป็นหนึ่งในเจดีย์ด้วย วัดแห่งนี้ส่วนใหญ่สามารถถ่ายรูปได้ และคุณสามารถเพลิดเพลินกับสวนสวย ภาพวาดประตูบานเลื่อน ภาพวาดเพดาน ฯลฯ
ในช่วงเวลานี้ของปีมีคนมาเยี่ยมชมศาลเจ้าไม่มากนัก ดังนั้นเราจึงสามารถใช้เวลาอันเงียบสงบเดินเล่นรอบๆ บริเวณขนาดใหญ่ได้

เวลาทำการ